Gedetailleerde geschiedenis van Sagrada Familia | Tijdlijn, gebeurtenissen & meer

Gaudí's overname in 1883 markeerde een verschuiving van de oorspronkelijke gotische revivalstijl naar een meer modernistische benadering. Zijn holistische visie voor de Sagrada Familia integreerde natuur, religie en architectuur in een complexe symbolische structuur. In eerste instantie lag de nadruk op de crypte en de Geboortegevel, die Gaudí's ingewikkelde stijl en aandacht voor detail illustreren.

De architectonische reis van de Sagrada Familia begon met een neogotisch ontwerp, een stijl die wordt gekenmerkt door het gebruik van ogivale ramen, steunberen, vliegende steunberen en spitse klokkentorens. De eerste plannen van Francisco de Paula del Villar in 1882 hielden zich aan deze elementen en weerspiegelden de architectonische normen van die tijd. Deze traditionele benadering legde de basis voor wat een buitengewone transformatie zou worden onder Antoni Gaudí.

De wederopbouw na de Burgeroorlog onder architecten als Francesc de Paula Quintana en later Isidre Puig i Boada bestond uit het samenstellen van Gaudí's nalatenschap aan de hand van bewaard gebleven plannen en foto's. De Passion gevel begon in 1954 en vormt een schril contrast met de strakke, hoekige sculpturen die aan het eind van de 20e eeuw werden ontworpen door Josep Maria Subirachs.

De Spaanse Burgeroorlog had een grote invloed op de bouw van de Sagrada Familia. In 1936 vernielden anarchisten de plek en vernietigden Gaudí's originele plannen, foto's en gipsmodellen. Deze gebeurtenis legde de bouw stil en vormde een grote uitdaging voor toekomstige architecten. De wederopbouw na de oorlog steunde in grote mate op de overgebleven fragmenten van Gaudí's werk en gepubliceerde materialen. Ondanks deze tegenslagen zette het project door en belichaamde het veerkracht en toewijding.

De invoering van computerondersteunde ontwerptechnologie in de jaren 1980 onder leiding van Jordi Bonet i Armengol stuwde de bouw een nieuw tijdperk in, waardoor de complexe ontwerpen van Gaudí nauwkeuriger konden worden uitgevoerd. Het huidige werk richt zich op de voltooiing van de centrale torens, met een verwachte voltooiing van de centrale toren van Jezus Christus in 2026.

De invloed van Art Nouveau is duidelijk zichtbaar in de Sagrada Familia, vooral in de decoratieve aspecten. Art Nouveau, bekend om het gebruik van vloeiende lijnen en bloemmotieven, is naadloos geïntegreerd in het ontwerp van de basiliek. Gaudí's nauwgezette aandacht voor details is te zien in het ingewikkelde houtsnijwerk, de kleurrijke mozaïeken en de symbolische beelden die de gevels en binnenruimtes sieren. Deze elementen dragen bij aan de status van de Sagrada Familia als meesterwerk van de modernistische architectuur.

De buitenkant van de Sagrada Familia getuigt van Gaudí's visie en is een mix van gotische en art nouveau stijlen. De basiliek is ontworpen met 18 torenhoge torenspitsen, die elk symbool staan voor belangrijke religieuze figuren. De drie grote gevels - Nobel, Passie en Glorie - vertellen elk een ander aspect van het christelijke verhaal door hun sierlijke beelden en gedetailleerde houtsnijwerk.

Binnen ontvouwt de basiliek zich in een Latijns kruisplan met vijf zijbeuken, hoge gewelven en ingewikkelde zuilen die zijn ontworpen om bomen na te bootsen, waardoor een bosachtige sfeer ontstaat. De glas-in-loodramen werpen een kleurrijk licht op de stenen en vullen het organische gevoel van het interieur aan.