Kiedy Gaudí przejął Sagradę Familię w 1883 roku, mając zaledwie 31 lat, budował już reputację swojego niezwykłego, inspirowanego naturą stylu. Jednak nic nie mogło przygotować Barcelony ani świata na to, jak głęboko pochłonie go ten jeden projekt.
Gaudí przejmuje Sagradę Familię
Porzuca wszystko inne
We wczesnych latach Gaudí żonglował projektem bazyliki wraz z innymi zleceniami. Ale w 1914 roku porzucił wszystko inne, aby całkowicie poświęcić się Kościołowi. Postrzegał ją nie tylko jako architekturę, ale jako duchowy obowiązek - pomnik mający gloryfikować boskość poprzez piękno, formę i symbolikę.
Rozpoczyna się życie zakonne Gaudiego
W latach 20. stał się odludkiem, żyjąc na żywo w małym pokoju wewnątrz swojego warsztatu. Nosił proste ubrania, chodził boso w zimnie i często pościł. Niektórzy twierdzą, że stał się nierozpoznawalny, całkowicie oddany wizji w swoim umyśle i katedrze wyrastającej z ziemi.
Jego nagły koniec
W 1926 roku Gaudí został potrącony przez tramwaj podczas spaceru po Barcelonie. Ubrany w łachmany, został wzięty za żebraka i przywieziony do szpitala charytatywnego. Zmarł trzy dni później w wieku 73 lat.
Barcelona pogrążyła się w żałobie, jakby zmarł członek rodziny królewskiej, a tysiące ludzi ustawiło się na ulicach, aby złożyć hołd podczas wielkiego pogrzebu. Jego ostatecznym miejscem spoczynku była krypta Sagrady Familii, kultowej bazyliki, która uosabiała jego życiową pasję, zapewniając, że na zawsze pozostanie związany z miastem, które kochał.
